Pokazywanie postów oznaczonych etykietą malabrigo. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą malabrigo. Pokaż wszystkie posty

środa, 28 maja 2014

Nelumbo

No i będę się chwalić.
Asja zaprosiła mnie do testowania jej cudnego Nelumbo. I co ja bidulka miałam zrobić? Zwłaszcza, że odkąd tylko zobaczyłam Asji wersję, od razu wpadła mi w oko. I zgodziłam się. Najpierw jedno długie popołudnie zajęło mi wybranie odpowiedniej włóczki. Nic mi nie pasowało. I skusiłam się na malabrigo finito, zaproponowane przez Asję. Jak wcześniej pisałam, to mój pierwszy kontakt z ta jakością. Jestem zachwycona jej miękkością, delikatnością. Jak na razie same plusy.
Asia rozpisała wzór na złość mnie. Nie mogłam przez bardzo długi czas dziergania czytać i za bardzo skupiać się na telewizji. Mogłam tylko dziergać.  Niesamowite jest to, że nie byłam tym faktem rozczarowana. A wręcz odwrotnie. Praca nad tym swetrem to była wielka przyjemność! Z radością przyglądałam się każdemu rządkowi, warkoczykowi. Bardzo wiernie pracowałam ze wzorem, nie wprowadzałam żadnych poprawek. Jedyną zmianą jest długość swetra. Kupiłam 5 motków włóczki, jak było we wzorze i wyrobiłam do ostatniego centymetra. Aby zakończyć ostatnie 20 oczek, posiłkowałam się z resztek wiszących u rękawów i szyi. Może mógłby być trochę dłuższy, a może jednak nie. Nie wiem. Może kiedyś dokupię motek i przedłużę. Na dzień dzisiejszy nie czuję takiej potrzeby. Jest dobrze, bardzo dobrze, a nawet super.
Dzięki Asiu!!!!









Ostatnie zdjęcie z ery przodowników pracy . Dumna i blada z wykonanej pracy. Kolory nie są takie żywe, ale i tak ładne.
Kończę , bo idę na siatkówkę. Jak wrócę, to dodam coś o przeczytanych książkach.
Wróciłam!

Ten fiolecik to Inky. Już czuję, że będę dziergać i dziergać. Coraz więcej oczek na drutach. No, ale cóż. Dam radę.
Książka Michała Kruszony to opowieść o Rumunii. Tego lata planujemy wyjazd właśnie do Rumunii i próbuję o niej poczytać jak najwięcej. Dopiero zaczęłam, ale czyta się nieźle.
Poza tym przeczytałam:
Po raz kolejny przekonuję się, że mamy w Polsce całkiem fajnych twórców kryminałów. I Marek Harny do nich należy. Marek Bukowski jest dziennikarzem śledczym. Pewnego dnia ginie dziewczyna, znana skandalistka. Trop wiedzie do psychopatycznego gwałciciela, który właśnie opuścił więzienie. Bukowski nie wierzy w podaną historyjkę i zaczyna dokopywać się prawdy. Nie podoba się to wielu wysoko postawionym osobom. W całą intrygę zostaje wplątana córka dziennikarza. Fajna opowieść, pełna tempa. Dobrze się ją czytało. A nawet bardzo dobrze. Łatwo, miło i przyjemnie.
Kolejną książką była:
I to jest bardzo dobra książka. Pięknie napisana, mądra, ale bez nadęcia. Tristan Sadler w wieku siedemnastu lat zaciąga się do wojska, aby wziąć udział w I wojnie światowej. Jego determinacja jest ogromna, oszukuje komisję wojskową odnośnie swojego wieku. Tristan jest gejem, który uświadamia sobie swoją odmienność. Ojciec chłopaka, dowiadując się o jego skłonnościach, wyrzuca go z domu. To doprowadza Tristana do wyjazdu na wojnę. W wojsku poznaje Willa Bancrofta, swojego nowego przyjaciela i wielką miłość. Książka w delikatny, subtelny sposób pokazuje zakazaną miłość tych czasów, przyjaźń, odwagę i zdradę. Bardzo, bardzo dobra książka! 
I to by było na tyle z okrutnie zimnej Ustki.